Nurcan Mican 1976 Uşak doğumlu. İlk, orta ve lise öğrenimini Uşak' ta tamamladıktan sonra 1998 yılında İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümünden mezun oldu. Yirmi yıldır Tarih Öğretmenliği yapıyor. Aynı zamanda yazar, eğitim koçluğu ve vakti müsait olduğunda gezi rehberliği yapmakta. İlk kitabı, hem kendi hem de öğrencilerinin yaşantılarından kurguladığı, Aşk ve Canan 2017 yılında çıktı. Yazar, etrafı tarafından senelerce bir kitap kurdu olarak tanındı. Nurcan Mican kendi ifadesiyle şunları söylemekte; "Ben bu kitabı değil, bu kitap beni ortaya çıkardı. Yazmak da okumak gibi bir tutkuymuş." Yazar, evli ve iki erkek çocuk annesi. Şu anda ikinci kitabının hazırlıklarını yapmakta. Banaz Güncel' deki ilk yazısını da Aşk ve Canan kitabından bir bölüm alarak yayınlamak istedi.

Aşk ve Canan' dan ... Canan, otobüsün camından fırının önünde simit almak için sıraya giren insanları, dükkânını açan esnafın eline çayını alıp yudumlamasını, duraklarda işe gitmek için otobüs bekleyen kalabalıkları izliyordu. Para kazanıp ailenin rızkını çıkarma, okula yetişme, hastaneye yetişme gayreti… Büyük bir yaşam mücadelesi bütün hızıyla devam ediyordu. Kendi kendine düşünmeye başladı; nereye gidiyor bu insanlar, ne yapıyorlar, amaçları ne? Peki, hayatın gayesi, yaşamın yaratılma amacı neydi? Bunca insanın arasında benim gayem ne? Nasıl bir yaşam beni bekliyor, her şey kader dâhilinde mi yaşanıyor? Peki, insanın burada rolü ne? Diye sorular kafasında dolanırken birden babası aklına geldi. Bu konuda Canan’ın yaşı küçük olmasına rağmen anlayabileceği şekilde pek çok şey anlatırdı. Peki, hatırlıyor muydu bu anlatılanları? Evet, küçüklükte öğrenilen her şey daha kalıcı oluyordu. Sanki bugünmüş gibi hatırlıyordu babasının anlattıklarını. Neler söylemişti bununla ilgili: “Kızım, insanın yaratılma gayesi Yaratıcı’sına ulaşmasını sağlamaktır. İlk insan olan Hz. Âdem Aleyhisselam yeryüzüne gönderildiğinde peygamber olarak vazifelendirildi. Hz. Havva annemizle birlikte bir yaşam mücadelesine başladı. Sonra çocukları oldu. Hz. Âdem’in görevi evlatlarına Yaratıcı’larını anlatmaktı ve vazifesini yaptı. Daha sonra insanlar yeryüzünde çoğaldılar, bir müddet sonra kendi Yaratıcı’larını unuttular ve Allah-ü Teâlâ yeni bir peygamber daha gönderdi. O da vazifesini yaptı ve insanlara Allah’ı anlattı. Fakat insan nankör olduğu için kendine verilen nimetleri bir müddet sonra yine unuttu ve değişik şeylere tapmaya başladı. Bu süreç son peygamber, bizim peygamberimiz olan Hz. Mu-hammed (SAV)’e kadar devam etti. Peygamberlerin görevi insanları uyarmaktı, bu görevlerini yerine getirdiler. Artık peygamber gelmeyecek o yüzden bu vazife birazcık da olsa bize düşüyor. İnsanlara peygamberlerin öğrettiklerini yüce kitap Kuran-ı Kerim’de yazılanları anlatmak düşüyor. - Peki, babacığım bunu nasıl yapacağız? - Bak yavrum, önce kendimiz öğrenip hayatımıza geçireceğiz. İşte tam burada biz devreye giriyoruz, yani gayretimiz irademiz. Okuyup öğrendiklerimizi önce yaşayarak etrafımıza örnek olup sonra anlatmaya başlamamız gerek. Öğrenilenleri yaşama konusunda nefsimiz en büyük düşmanımızdır. - Nefis ne demek baba? - Nefis şeytanın bizdeki bir gölgesi, nasıl melekler var, hep hayır işliyorlar ve bizi koruyorlar, nefis de şeytanın istediklerini fısıldar bize. - Nasıl yani? - İnsanın önüne iki yol kurulmuştur. Bu yolların sonunda nereye ulaşacağımız hem Allah-ü Teâlâ tarafından kitapta yani Kur’an-ı Kerim’de hem yüz yirmi dört bin peygamber hem de yüz yirmi dört milyondan ziyade Allah dostu tarafından bildirilmiş ve belirtilmiştir. Biz o yolun başında hür irademizle baş başa bırakılmışız hangi tarafa gideceğimizi biz belirleriz. Burada karar bizimdir işte… - Dua çok önemli “Ah be DUA; sen de olmasan sığınacak yerimiz de kalmayacak!.. İşte bu yüzden yavrum, dua etmeyi sakın unutma ‘Duamız olmazsa bir ehemmiyetimiz de olmaz.' Doğru tercih için duaya ekmek gibi su gibi muhtacız…”