Aslında öğretilerimizde, benliğimizdeydi, 
Oysa bu öğretileri atabilseydik zihnimizden, 
Belki de sınırlar olmayacaktı... 
Canımızda hiç yanmayacaktı... 
Yüreğimizin duvarlarına 
Kan bulaşmayacaktı... 
Oysa bensizliğin yok ettiği kavramlarda 
Gece/gündüz bilmeden yaşarken sen 
O küçük dediğin yerde hapsolmadım ben 
Gönüllü girmiştim daha sen davet etmeden 
Şimdi...  

 Korkular yaşasan da beni azad etmelerde 

Sen değil misin kendinden kaçışlarda 
Sobeleyen ruhunu benimle baş başa 
O zindanlar ki aşkın sırrıyla 
Bilerek karanlık, ışıksız değil mi? 
Sakın..... 
Sen umutlarını sakın yitirme
İnanma zorla güzelliklere
Ben sende kalmayı gönüllü seçtim 
Çorak topraklarımda güller yeşermese de 
Sen benim için binlerce menekşeydin 
Yüreğimin çöllerinde yeşeren... 
Mis kokulu dağ çilekleriydin...

Saklı düşlerimin gizli cennetinde yetişen 
Tıpkı bir mucize gibi...

 Sevgi Özkan