Hislerimiz ve duygularımız insanlarla diyalog kurmada ön plandadır sevmek,hoşlanmak,nefret etmek,kırılmak elimizde olmayan hislerdir.Bazı insanlara karşı beslediğimiz duygulara karşı koyamayız bu gibi duygular ya bizi çok mutlu eder ya da üzülmemize sebep olur bu durumda ne yapabiliriz? sürüklenip yüreğimizin gittiği yöne gitmek bize neyin beklediğini bilemeyiz sonucu çok kötü olan ilişkilerde üzülmemiz kalp kırıklarıyla karşılaşmamız acı hislerin baş tacıdır.

      Halbuki önce kendimizi sevip iç sesimizi dinleyip karar vermiş olsaydık doğru insanı yani ruh eşimizi bulmuş olurduk. Bir kişiyi severken kendimizden üstün tutmamalıyız çünkü sırtını ilk dönen o çok sevdiğimiz kişi olacaktır, biz daha o kişinin istemeden beklediği ilgiyi vermemiz ruhundaki eksik sevgiyi tamamladığımız anda bizden artık ilgisi merakı olmayacaktır. Ben böyle ilişkilerde değer kaybı diyorum,değeri her zaman kendimize verelim, sen kendine değer vermezsen, sen ağlamışsın, üzülmüşsün inanın kimsenin umrunda değil. Değer hak edenindir…

Gülçin Ergün