İnsanlığın geldiği noktaya bak neler oluyor , Nefsinin isteği doğrultusunda vaaz arıyor . Hoca vaaz veriyor,kuranda böyle ayet yok diyor , Bizimkiler alkış tutuyor, gülleri dal dal oluyor , Şakırdayarak ,annesine babasına aktarıyor, Gördün mü dinde kaynanaya bakma mecburiyeti yok diyor . Ah ne âlâ bulduk kurtuluşun yolunu , ana babayla uğraşılmaz, zaman olmuyor, Nasıl olsa hoca gösterdi düz yolumu, Ana baba başının çaresine baksın olur mu? Şunu unutur düşünmez hiç, Anan seni dokuz ay karnında taşıdı, Doğumda sancılar çekti, çok yıprandı, Gece gündüz demeden emzirdi doyurdu. Senin için aç ,susuz, uykusuz kaldı , Senelerce sırtında taşıdı, açiz olmadı, Yemedi yedirdi, içmedi içirdi, önce seni beslerdi, Ağladığında senin için kendinden geçerdi. Düz yolda ayağın takılsa, tökezlesen, Yavrum diyerek ciğerlerini parçalardı, Kaplanlar gibi gözleri senin üzerindeydi, Biri bir dokunsa , kartallar gibi pençelerdi, Eskiden aileler mutluydu , Bizlerin, örf,adet geleneklerimiz vardı, Büyüklere saygı,hürmet vardı, Küçüklere sevgi şevkat vardı. Bugün aileler,insanlar mutsuz. Ne saygı ne sevgi nede hürmet kaldı, Küçük, büyüğü tanımaz oldu , Herkes dertli, herkes şikayetçi oldu. Gelin hep birlikte mutlu olalım, Geleneklerimize sahip çıkalım, Mutluluğu uzaklarda değil, Örf adet ve ananelerimize birlikte sahiplenerek bulalım , yaşayalım . 25.01.2020 Mainz Orhan Erdoğan