Ayşe ZENGİNOĞLU YORGUN

Merhaba ismin Ayşe Zenginoğlu Ödemiş kaymakçı doğumlu, orta okul mezunuyum şiirleri çocuk yaştan beri ilgim vardır. En çok da hikaye, roman yazmayı seviyorum

YORGUN
Hep hüsranla geçti yıllar,
Şu yüreğim çokta yorgun,
Niçin beni seçti yıllar,
İzler yorgun, yüzler yorgun.

Tutmaz oldu elim kolum,
Uzak oldu yakın yolum,
Acep nere sağım solum,
Kafa yorgun gözler yorgun.

Bunca elem bunca keder,
Hasret beni deli eder,
Sensiz koydu beni kader,
Yürek yorgun beden yorgun.

Kader böyle yazmış bizi,
Derdim çoktur dizi dizi,
İyi bak görünür izi,
Sizler yorgun bizler yorgun.

DUY SESİMİ
Günlerden bir yaz mevsimi
Yine ben sensiz tek başıma
Esen deli rüzgarların
Uğultusu beni korkutuyordu adeta
Sen de seyrediyordum denizlerin mavisini
Sende kopardım çiçeklerin solmazını
Mutluluğun en güzelini sende yaşamıştım
Sen bende
Hava kadar ,
Ekmek kadar mübarek
Su gibi aziz
Nimettensin
İnan bana sevdiğim
Mutluluğuma hayat veren
Yüreğimde son duraksın
Huzur çiçeklerim senle açtı
Ben sende yaşıyorum
Mutlulukların en güzelini
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini
O masum gözlerinin bakışlarını
İnan ki bir ömür seninleyim
Hiç bir kanun bizi birbirimizden
Asla ayırmayacak,
Hiç bir zaman ayrılığı düşünmüyorum
Lakin benden çok uzaklardasın
Sesini bile hasret kaldım
Günlerden son bir gündü
Bilemezdim son olacağını
Bana şöyle demişti
Şayet sesimi fark edemezsen
Rüzgarların, nehirlerin sesinden anla demişti
Gök yüzündeki kuşların, çırpınışından bil demişti
Bil ki ben o gün ölmüşümdür diyordu
Fakat yine üzülme
Kabirde bile bil ki hep seni seveceğim diyordu
O gün dalgalar deli deli kıyıya çarpıyordu
Rüzgarlar sanki beni onun yanına götürmek
İstercesine itiyordu, bir yerleri tutundum
Fırtınalar dalgalar beni sersem etmişti
Gök yüzündeki kuşların dönmesi hiç de hoş değildi
Yüreğimden bir şey kopmuştu adeta
Anladım ki onun öldüğünü
Hep ölümden söz ederdi
Bana hiç korkma ölümden
Orası kavuşma yeri diyordu
O an deliye döndüm
Çaresiz bir şekilde
Bağırıyordum delirmiş gibi,